خرم آن نغمه

جهان هستی نمیتونه چیزی رو بهت بده که خودت انکارش میکنی. تو آرزوی فراوانی رو داری، در حالی که همچنان به دیدن کمبودها ادامه میدی، جایی که کمبودی وجود نداره. تو آرزوی سلامتی داری، بعد بر اساس الگوهای رفتاری ناسالم عمل میکنی. تو تنها مانع هر چیزی هستی که آرزوشو داری! اما این مانع فقط زمانی وجود داره که فکر میکنی وجود داره! پس رهاش کن، تو دیگه بهش نیازی نداری.